16 Nisan 2017 Pazar

Bu hayatla nasıl baş ediyorum.

 * Çocuklar gibi mutlu oluyorum.






                                                                Bu fotoğrafı torunum seçti.


Bu fotoğraf benim tercihim
*Küçük şeyler mutlu ediyor. Örneğin doğanın uyanması .Ağacın yaprağı,ağacın çiçeğe dönmesi.
Doğaya çıkıp yürüyüş yapıyorum.
*Empati yapıyorum.
* İnsanları anlamaya çalışıyorum.
*Hoş görülü olmak istiyorum.
*İnsanı bulunduğu çevre, yetişme koşulları farklı kişilik özelliği açısından değerlendirmeye çalışıyorum.
*Aldığı eğitimi yaşamına uyarlamasına bakıyorum.
*Tek bir şey biliyorum.Benim bilgi bir başkasının yanında hiçtir.
* Büyüklük kompleksine girmiyorum.
*Bir başkası benim gibi düşünmeyebilir.
*Farklı düşünen varsa sen de haklısın deyip yola devam ediyorum.
* İletişim kurmakta zorlandığım durumda aslında anlatmak istediğimizin farklı olduğunu anlıyorum.
*Altı ay giymediğim giysiyi  vermeye çalışıyorum .Yaza ve kışa girerken ayıklama yapıyorum. *Çocuklar gibi yeni aldığımı kullanıyorum.
*Acılar , ölüm, yalnızlık elimden geldiğince baş etmeye çalışıyorum.Yalnızlığımın ilacı doğa ,dostlar,zevk alarak yaptığım ;çiçeklerim,kitaplarım, öykülerim.Bir de fotoğraf çekmek.
*Gezmeye çalışıyorum. yeni bir yer görmek beni mutlu ediyor.
*Gezme ile ilgili davetleri kaçırmıyorum.
*Bir sorun çıktığında aklıma, aklı güzel arkadaşların önerisine bakıyorum.
 * Ailemle bir arada olamak beni mutlu ediyor.
Bu liste uzayabilir. peki hiç mi kırılmıyorum. Hep mutlu muyum? hayır.Filim izlerken ağlıyorum. Küçük şeylere teşekkür ediyorum. Sıramı bekliyorum.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Ne okuyoruz? Babamın Tenekeleri Zehra Konukman'ın ilk kitabı

                                                                                                                                            ...